In de jaren ’90 van de vorige eeuw was het voor een huisarts nog niet zo gebruikelijk om part-time te werken. Wij, C Heemstra en M Horstman, leerden elkaar kennen via onze partners en bleken allebei een halve baan als huisarts te zoeken. Om onze kansen te vergroten, besloten we samen te solliciteren op full-time vacatures. Ook dit was betrekkelijk nieuw in huisartsenland: Er waren wel echtparen die samen één praktijk runden, en gezondheidscentra met meerdere full-time huisartsen, maar deze constructie liet her en der wel wat wenkbrauwen omhoog gaan. Wij zijn onze Veldhovense collega’s nog steeds dankbaar dat ze zich daardoor niet lieten afschrikken en ons de ruimte boden om deze praktijk te starten.

Op 2 februari 1998 openden we onze deuren op Ligt 61A, 30 meter van de plek waar we nu zitten. We hadden nog geen patiënten en hadden geen idee of die ooit zouden komen. We hadden niet zo bang hoeven zijn: binnen anderhalf jaar was de praktijk vol. Na een jaar konden we het niet meer af met ons tweeën, en kwam een assistente de gelederen versterken. Gaandeweg is het team uitgegroeid tot de huidige sterkte: 2 huisartsen, 2 assistentes en 3 praktijkondersteuners en een huisarts in opleiding.

Op 2 april 2012 zijn we verhuisd naar het gezondheidscentrum waar we nu deel van uitmaken. Hier bevinden zich nog 2 andere huisartsenpraktijken, een apotheek, een fysiotherapie-praktijk en de thuiszorgorganisatie Zuidzorg.

Toen onze praktijk al volgroeid was, bleek dat de wortels verder teruggingen dan we eerst dachten. In de Betuwe vierde in 1919 Jan Karel Pameijer, huisarts in Tiel en overgrootvader van dokter Horstman, zijn 50-jarig jubileum. Johannes Borst, huisarts uit Lienden  en grootvader van dokter Heemstra, overhandigde hem ter gelegenheid hiervan een oorkonde. Deze oorkonde hangt nu in de onderzoekskamer van dokter Horstman. Een foto en de doctorsbul van J Borst zijn te zien in de onderzoekskamer van dokter Heemstra.

Toen ik in 1983 geneeskunde begon te studeren in Utrecht, had ik niet gedacht dat ik ooit huisarts zou worden. Ik wilde het onderzoek in. In mijn derde jaar kreeg ik echter de kans om in de zomervacantie stage te lopen bij een Schotse huisarts. Dat leek me wel wat, zo’n beetje rondtoeren tussen de lochs en glens. Het landschap viel wat tegen, want ik kwam terecht in Dundee – een oude, verlopen haven- en industriestad, waar een groot deel van de bevolking werkeloos was. Het werk was echter fantastisch: Ik wist binnen een week dat daar mijn toekomst lag.

Na mijn studie en na 1,5 jaar arts-assistent (=hulpje van een specialist) geweest te zijn in het Annaziekenhuis in Geldrop ben ik teruggegaan naar Groot-Brittannië. Aan de zuidkust, in Brighton, heb ik in het kader van de opleiding tot huisarts drie jaar gewerkt, waarvan 1 jaar in een huisartsenpraktijk en 6 maanden elk op de afdelingen geriatrie, psychiatrie, gynaecologie en kindergeneeskunde. Hierover heb ik columns geschreven in het artsenblad “Medisch Contact”.

Teruggekomen in Nederland heb ik eerst in verschillende huisartsenpraktijken waargenomen en vervolgens ben ik samen met dokter Horstman in 1998 deze praktijk begonnen, waarover ik in de periode 1998-1999 geschreven heb in het Veldhovens Weekblad. Af en toe schrijf ik nu nog een dergelijk stukje dat ik op de website zet (zie:Ligtpuntjes resp de facebookpagina Zuiderligt). In de praktijk houd ik me onder andere bezig met de opleiding van co-assistenten (artsen in opleiding) en huisartsen-in-opleiding. Naast de praktijk ben ik lid van de adviesraad van de POZOB (praktijkondersteunersorganisatie) en heb ik meegewerkt aan de herziening van de NHG-Standaarden (= landelijke richtlijn voor huisartsen) Maagklachten en Rectaal Bloedverlies. Door mijn initiatief is in Veldhoven in 2015 een fietstocht-met-een-gezonde-maaltijd uitgezet. Onderzoek heeft nog steeds mijn belangstelling, maar in de praktijk komt er weinig van. De laatste jaren heb ik alleen de toetjes van de Allerhande onderzocht, waar overigens een wetenschappelijk artikel uit voortgekomen is. Mijn laatste officiele publicatie was niet erg wetenschappelijk: een opiniestuk over vaccinaties, dat echter wel het op-één-na langst gelezen artikel in 2017 van het NRC Handelsblad is geworden.

Ik ben nog steeds getrouwd met degene voor wie ik destijds ben teruggekomen naar Nederland en we hebben 3 kinderen.

De opleiding tot huisarts is vrij breed, en dat moet het ook zijn. Het vak is immers eindeloos gevariëerd. Tijdens mijn studie en specialisatie tot huisarts (Universiteit van Amsterdam)heb ik bijvoorbeeld gewerkt op de afdeling interne geneeskunde/cardiologie/longziekten in het Academisch Ziekenhuis Utrecht en op de afdeling verloskunde/gynaecologie van het Andreas ziekenhuis in Amsterdam. Naast mijn opleiding heb ik nog een paar maanden doorgebracht in het London Hospital of Tropical Diseases. Daarop voortbordurend heb ik wetenschappelijk onderzoek gedaan naar tropenziekten, waar een artikel over worminfecties bij krijgsgevangenen van de Birma-spoorlijn uit is voortgekomen.

Na het afronden van de huisartsenopleiding in 1992 heb ik in diverse huisartsen praktijken waargenomen , als verpleeghuisarts gewerkt in Weert en aan een onderzoek over “vage klachten in de huisartsen praktijk” aan de Universiteit van Maastricht gewerkt.

Dit alles voordat ik mij samen met dokter Heemstra vestigde in Veldhoven.

Een huisarts moet dus een beetje weten van een heleboel, zoals een specialist een heleboel weet van een beetje. Een mens is echter meer dan een optelsom van losse beetjes. Als huisarts zie je de samenhang, en daarom vind ik de huisartsgeneeskunde zo boeiend.

Toch trekt het wel eens om over een onderwerp de diepte in te duiken, maar ook dat kan in ons vak. Ik heb me bijvoorbeeld verder verdiept in de reizigersgeneeskunde en de palliatieve zorg (=zorg rondom het levenseinde). De betreffende kaderopleidingen heb ik met succes afgerond en die kennis pas ik dagelijks toe in de praktijk. (zie ook Wratten spreekuur en Reizigersspreekuur). Met enkele andere huisartsen, een  arts van het hospice en de wijkverpleegkundigen heb ik een twee-maandelijks overleg opgezet om de zorg voor onze pallatieve patiënten te verbeteren.

Naast de praktijk werk ik ruim 2 dagen in de week als arts voor verstandelijk gehandicapten in Eckartdal (Lunetzorg) in Eindhoven. Mijn ervaringen hier en de kennis vanuit de kaderopleiding palliatieve zorg heb ik gecombineerd tot een artikel over palliatieve zorg voor mensen met een verstandelijke handicap. Ook heb ik een aantal scholingen over dit onderwerp  gegeven.

Buiten het huisartsenwerk neem ik nog  als extern lid deel  aan de Klachtencommissie van het MMC.

Ik woon met mijn partner in Eindhoven en daar hebben we een mooie tuin. Ik probeer citrusvruchten te enten en te kweken wat af en toe ook nog lukt.